Nastup Srbije u Studentskoj sekciji Praškog kvadrijenala 2015. godine inspirisan je fenomenom politike, tj. pozicijom i značajem politike u savremenom društvu, kao i relacijom koju politika uspostavlja sa umetnošću i kulturom danas. Istovremeno, postavka je posvećena ispitivanju pojma „proces“, shvaćenom u najširem smislu reči – od direktne reference na kapitalno delo Franca Kafke u čijoj kući se nalazi prostor izlaganja, preko shvatanja stvaralačkih procesa i procesualnosti u savremenoj umetnosti i kulturi, a pre svega u pozorištu i izvođačkim umetnostima, do uspostavljanja odnosa prema procesima koji određuju društveni, politički, ekonomski i ideološki karakter današnjeg sveta, i, posebno, Srbije u tom svetu.

Ideja za ovaj rad, a posebno za njegov podnaslov, nastala je zahvaljujući razmišljanju studenata o sopstvenom položaju u društvu ili, još preciznije, za veoma lična, gotovo intimna razmatranja o tome šta žele da rade nakon završetka studija. Činjenica da žive na tlu na kome su politika i neposredna istorija uvek predstavaljale determinantnu vrednost života, kao i da su odrasli u vremenu u kom su postojeće vrednosti bile razgrađene, a nove nikada nisu uspostavljene, odredila je kao ključno važno pitanje identiteta, odnosno, (dez)orijentacije prema odgovornosti, profesionalnim i ličnim ciljevima i egzistenciji uopšte. U tom smislu, ovaj rad postavljen je kao stvaralačka istraživačka platformu za nastanak i razvoj umetničkih radova studenata svih fakulteta, akademija i visokih škola u Srbiji, nezavisno od vrste studijskog programa i nivoa studiranja, koji su želeli da istraže i izraze stvaralački odnos prema ovoj temi. Izbor studenata napravljen je putem dvostepenog javnog kunkursa na kome je od 68 prijavljenih u prvom krugu, putem selekcije, za dalji rad odabrano 15 studenata.

Čitav proces započet je istraživanjem ličnih pogleda na sopstveno mesto i ulogu u savremenom društvu kroz formu video auto-intervjua, a nastavljen kontekstualizacijom ličnih shvatanja teme nacionalnog nastupa u celini, kao i podteme studentske postavke. Posebna pažnja posvećena je individualnom tumačenju pojma performativnosti, u zavisnosti od shvatanja pojmova važnih za karakter postavke kao što su „pozorište“, „scenska umetnost“, „scenski prostor“, „izvođenje“ i „izlaganje“. Od studenata je očekivano da ove pojmove tretiraju i razmatraju u najširem značenjskom, medijskom i formalnom smislu, kao i da istraže i primene najrazličitija sredstva umetničkog izražavanja.Prostor u Kafkinoj kući svesno je izabran kao inspiracija, a ujedno i kao provokacija za uspostavljanje odnosa prema periodu koji nas deli od nastanka Kafkinog romana, a koji vidimo i osećamo kao vreme neposredne zajedničke istorije. Zato je zadatak studenata bio da uspostave aktivan dijalog sa konkretnim prostorom, u fizičkom i značenjskom smislu, kao i unutarnji dijalog sa sobom u tom prostoru.

Konačan rad nastaje kao ishod složenog višemesečnog stvaralačkog procesa u kome je struktura studentske postavke predmet definicije na svim nivoima – od značenjskog do tehničko-produkcijskog. Drugim rečima, pitanja razvoja, inetrpretacije ili reinterpretacije, kao i načina predstavljanja radova ostaju otvorena do trenutka susreta sa publikom. Posebno je važno naglasiti da se radi o sintezijskom projektu, nastalom pod mentorstvom i uz podršku različitih umetničkih i stručnih radionica, koji obuhvata kreiranje, realizaciju, produkciju i izvođenje rada.